Psy do adopcji kujawsko-pomorskie

30 sierpnia 2015

Bolek vel Kasztan jest pieskiem bezdomnym, był przeganiany, niekochany. Piesek uwielbia zabawę, kocha patyki, obcych na początku się boi. Jest młody, przecudowny, średniej wielkości. Małymi kroczkami zaprzyjaźnia się z nami, z otoczeniem i swoimi kumplami z boksów. Uwielbia zabawę patykami i kamykami Emotikon smile Emotikon heart
Czy ktoś mógłby dać mu domek tymczasowy lub stały?

MAJ 2015

KONTAKT W SPRAWIE ADOPCJI:
605 168 007, 794 794 380, 509-206-565, 734-415-023 (nie odpowiadamy na smsy)

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)

Jeśli masz pytania lub jesteś zainteresowany adopcją któregoś z naszych piesków zapraszamy do kontaktu :

tel. 508 133 211 Kinga

e-mail : dmizak@poczta.onet.pl
fb: https://www.facebook.com/kinga.mizak.1?fref=ts
oraz Kasia tel. 695 089 098
fb: https://www.facebook.com/kasia.st.79?fref=ts

W sprawach administracji strony, wsparcia i reklam :
Jarek: jaroslaw_aleksander@wp.pl
fb: https://www.facebook.com/telewizjawolsztynie?fref=ts

Zachęcamy też do udostępniania naszych piesków na portalach społecznościowych.

Historia psa domowego na ziemiach polskich

Rudolf Kryspin w „Historii psa i kynologii” napisał, że najstarszą pozostałością psa domowego na terenie Polski, jest czaszka odkryta w okolicach Sandomierza, datowana na ok. 4 tysiące lat p.n.e. Na tamtych terenach znaleziono także grób z 1700 roku p.n.e., w którym pochowano człowieka z pięcioma psami, prawdopodobnie członka starszyzny rodowej. Wykopaliska szczątków psów pochodzące z okolic Opola dostarczają informacji o dwóch typach psów hodowanych w tamtych rejonach:

pierwszy to typ większego psa, wyglądem zbliżonego do wilka;
drugi typ był mniejszy i zbliżony do szpica.

W okresie średniowiecza na ziemiach polskich najliczniej występowały psy wykorzystywane do polowań na grubego zwierza. Do takich psów zaliczano charty, ogary, wyżły i brytany. Przywilej polowania oraz trzymania psów wyznaczonych do tego zadania przypadał królom i możnowładcom, ale także opatom oraz biskupom. Później psy hodowała również szlachta ziemiańska, w celu polowań na drobną zwierzynę.

Wraz ze spadkiem liczebności zwierzyny leśnej oraz z nasileniem się karczowania coraz większych połaci lasu zaczęto rezygnować z hodowli brytanów i ograniczać liczbę chartów i ogarów. W nowych warunkach dobrze radziły sobie legawce, w tym „wyżeł polski – wodołaz”, który jest jednym z przodków wyżłów niemieckich szorstkowłosych.

Polskim źródłem informacji nt. ras psów i ich hodowli z okresu I połowy XVII wieku, jest książka pod tytułem „Myślistwo z Ogary” autorstwa Jana Ostroroga. Dokument ten jest podręcznikiem hodowli ras psów najpopularniejszych w tamtym okresie, czyli poświęcony głównie ogarom i chartom.

Na terenach nizinnych od XVI wieku trzymano łagodne psy strzegące stad owiec, a rozpowszechnione wraz z rozwojem hodowli tego typu rogacizny. Literatura angielska podaje, że importowane do Szkocji 6 sztuk polskich owczarków nizinnych przyczyniło się do powstania rasy Bearded Collie. Teza ta jednak wydaje się wątpliwa dla Hansa Räbera, który twierdzi, że „według wiarygodnych źródeł jeszcze przed rokiem 1514 istniały na wyspie psy o rozczochranym włosie”. Autor ten zakłada, że właśnie te psy były przodkami bobtaila i bearded collie.